پروژه پایانی كاربرد سلاح‌هاي هسته اي از ديدگاه حقوق بين الملل

توضیحات

 پروژه پایانی كاربرد سلاح‌هاي هسته اي از ديدگاه حقوق بين الملل
     
 تاريخچه مختصر:

در طول تاريخ، جنگ يكي از جنبه هاي حيات و زندگي بشر را تشكيل مي داده است و تاريخ هر قوم و ملتي، مشحون از داستانهاي پيروزي و شكست است. تكامل دانش و اطلاعات بشري نيز از جمله در اختيار اين قسمت از زندگي انسان قرار گرفت و به تكامل ابزار جنگي منجر شد. اگر زماني پيروزي مديون زور بازو و جنگاوري و شواليه گري مي دانستند، با تكامل تسليحات و اختراع ابزارهاي جنگي جديد، اين امكان فراهم شد كه از فواصل دور اقدام به حمله نمايند و به تدريج نيز اخلاق حاكم بر رزمندگان تغيير نمود. اوج اين تكامل، اختراع سلاح هسته اي است.
قدرت تخريبي بسيار زياد و اثرات جانبي اين سلاح كه گاه تا سالين دراز باقي مي ماند، بسياري از انديشمندان، حقوقدانان و دولتها را بر آن داشت تا براي ممنوعيت استفاده و نابودي اين سلاح دست به كوشش زنند. از سوي ديگر، تئوري بازدارندگي هسته اي، اساس سيستم دفاعي قدرتهاي هسته اي را – به ويژه در جريان جنگ سرد – تشكيل مي داد و بسياري از دولتهاي غير هسته اي نيز زير چتر هسته اي يكي از دو بلوك سياسي قرار داشتند. به اين ترتيب، در جريان نيم قرني كه از استفاده از سلاح هسته اي مي گذرد، حقوق بين الملل با دو گرايش مواجه بوده است. از يك سو دولتهاي داراي سلاح هسته اي مي كوشيدند تا با استناد به برخي از اصول حقوق بين الملل و همچنين ادعاي وجود خلاء حقوقي، مشروعيت كاربرد سلاح هسته اي را توجيه نمايند و از سوي ديگر، برخي دولتها سعي داشتند تا با استناد به ديگر قواعد بين الملل، استفاده از آن را مغاير اين حقوق نشان دهند. خاتمه جنگ سرد و فروپاشي بلوك شرق، اين امكان را فراهم آورد تا دولتهاي موافق ممنوعيت استفاده از سلاح هسته اي، اين مساله را به ركن قضايي سازمان ملل متحد ارجاع كنند و خواستار نظريه حقوقي اين ركن شوند. به اين ترتيب اين امكان فراهم آمد تا در مرجعي بين المللي، با ديدگاهي حقوقي به اين مساله نگريسته شود. دولتهاي بسياري براي دفاع از موضع خود در ديوان گرد آمدند و سرانجام ديوان بين‌المللي دادگستري در هشتم ژوئيه 1996 اقدام به صدور نظريه مشورتي نمود. در اين پايان نامه خواهيم كوشيد تا كوشش هاي 50 ساله دولتها و نظريه مشورتي فوق را مورد بررسي قرار دهيم.